Γκράβα(στα Αρβανίτικα σημαίνει χαράδρα)

Δικτυο υποστήριξης μεταναστών
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Τα Ζωνιανά της εκπαίδευσης …..»
Μια ιστορία εκπαιδευτικού ρατσισμού βρίσκεται σε εξέλιξη στο 132ο δημοτικό σχολείο της Αθήνας που στεγάζεται στην Γκράβα . Στο σχολείο, του οποίου το 70% των μαθητών είναι παιδιά μεταναστών, κύρια από την Αλβανία, αλλά και από άλλες χώρες, όλοι οι διδάσκοντες, με επικεφαλής την διευθύντρια κ. Στέλλα Πρωτονοταρίου, έχουν δώσει μάχη εδώ και 9 χρόνια , κάνοντας πραγματικότητα τον διαπολιτισμικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το αίτημα της κοινωνικής ένταξης των μεταναστών. Με πρωτοποριακές εκπαιδευτικές δράσεις, εθελοντική δουλειά, μαθήματα μητρικής γλώσσας στα παιδιά των μεταναστών, μαθήματα γλώσσας στους γονείς τους, προγράμματα συμμετοχής, και άλλες ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες επέτρεψαν τη πραγματική συμμετοχή των παιδιών της «δεύτερης γενιάς» στις διαδικασίες του σχολείου, και την καλλιέργεια πνεύματος κατανόησης, αποδοχής και συνεργασίας από τους έλληνες μαθητές
Η επιτυχία των προσπαθειών αυτών φάνηκε με τα εντυπωσιακά αποτελέσματα στις επιδόσεις των παιδιών και τη θετική ανταπόκριση των γονέων ελλήνων και μεταναστών.
Οι μέθοδοι αυτοί βρέθηκαν σε δίωξη, ήδη από την προηγούμενη χρονιά από τους εγκέφαλους του Υπουργείου Παιδείας, που επιχειρεί να επιβάλει τον ιδεολογικό του έλεγχο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία για την επιβολή ενός εθνικιστικού ολοκληρωτισμού στα σχολεία με ενίσχυση του επιθετικού εθνοκεντρισμού , της θρησκευτικής καχυποψίας και της πολιτισμικής καθαρότητας..
Έτσι το σχολείο υποχρεώθηκε να διακόψει κάποιες από τις πρωτοποριακές δράσεις (τα μαθήματα μητρικής γλώσσας στα παιδιά ) και η επικεφαλής Διευθύντρια του σχολείου υπέστη την απαξίωση και υποβάθμιση του έργου της και της προσωπικότητάς της στην συνέντευξη επιλογής , στην οποία ελέγχθηκε επίμονα για τις επιλογές της να στηρίξει τα παιδιά δεύτερης γενιάς μεταναστών , να τονώνει την αυτοεκτίμησή τους και παράλληλα να μην τα διαχωρίζει από τους έλληνες μαθητές στην δημιουργία των ομάδων εργασίας.
Η βαθμολόγηση της Στ,Πρωτονοταρίου, διευθύντριας εδώ και 9 χρόνια στο σχολείο , με πολύχρονη πείρα και έργο πολλαπλά βραβευμένο, σκόπιμα σπρώχθηκε σε χαμηλά επίπεδα για να μπορέσει να δικαιολογήσει την απομάκρυνση της εκπαιδευτικού από το 132 σχολείο, με μόνο σκοπό τη διακοπή του αξιόλογου έργου της.
Με την τοποθέτηση των νέων διευθυντών έγινε άμεσα απόπειρα να καταργηθούν και οι υπόλοιπες δράσεις του σχολείου με βίαιο και απαγορευτικό τρόπο ξεκινώντας από την διακοπή των μαθημάτων ελληνικής γλώσσας στους μετανάστες γονείς που για έξι συνεχή χρόνια γίνονται εθελοντικά από ομάδα δασκάλων. Στην οποία απόπειρα αυτή αντιστάθηκαν σθεναρά οι δάσκαλοι, γονείς και εκπρόσωποι του τοπικού συλλόγου δασκάλων «Η ΑΘΗΝΑ».
Έκπληκτοι , άλλωστε, δάσκαλοι, γονείς και εκπρόσωποι του τοπικού συλλόγου των δασκάλων έμαθαν ότι κύκλοι του Υπουργείου αποκαλούν το σχολείο (δημοτικό με μαθητές από 6-12 ετών) « Ζωνιανά της εκπαίδευσης» !!
Το ΔΙΚΤΥΟ καταγγέλλει τις καταστρεπτικές εμμονικές επιλογές του Υπουργείου Παιδείας, κορύφωση των οποίων είναι η αντικατάσταση της Διευθύντριας του 132ου δημοτικού σχολείου, ενάντια στη θέληση διδασκόντων, γονέων και παιδιών .
Το ΔΙΚΤΥΟ επισημαίνει ότι για μια φορά ακόμη η εσωστρέφεια της μονοπολιτισμικής μας παιδείας απειλεί κάθε προσπάθεια αναγνώρισης της σημερινής πραγματικότητας , και προσαρμογής του εκπαιδευτικού συστήματος σ’ αυτήν . Η Παιδεία καλείται να αποτελέσει το άπαρτο οχυρό του εθνικισμού και πέρα από αυτόν του ρατσισμού , της διάκρισης, και της πολιτισμικής δυσανεξίας.
Δέκα χρόνια μετά τον πρώτο νόμο για την διαπολιτισμική εκπαίδευση που αναγνώριζε την νέα πραγματικότητα , πολλά χρόνια μετά την αναγνώριση της αναγκαιότητας της κοινωνικής ένταξης σαν κύριου άξονα της μεταναστευτικής πολιτικής, το ελληνικό σχολείο εξακολουθεί να καλλιεργεί την μια και μοναδική περιούσια εθνική πραγματικότητα, αποστρέφεται τη νέα γενιά των παιδιών των μεταναστών, αρνείται να τα εντάξει, αρνείται να τα αναγνωρίσει και να τα αντιμετωπίσει ισότιμα.
Το ΔΙΚΤΥΟ διαμαρτύρεται για την αντιμετώπιση των δασκάλων του 132ου δημοτικού σχολείου
και ζητά την αποκατάσταση της Διευθύντριας Στέλλας Πρωτονοταρίου στη θέση της.
Λογικές «καθαρότητας» και εκδοχές του "πατρίς θρησκεία οικογένεια" δεν έχουν θέση στο δημοκρατικό σχολείο.
Τα επιτεύγματα της προσπάθειας των εκπαιδευτικών στην Γκράβα είναι παράδειγμα για όλα τα σχολεία.
Η όσμωση των γλωσσών και των πολιτισμών είναι πλούτος για την εκπαιδευτική διαδικασία.

Το ΔΙΚΤΥΟ ζητά ακόμη:

-Να σταματήσουν οι διώξεις των δασκάλων
-Να εφαρμοστούν οι αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης σε όλα τα σχολεία.
-Να εισαχθεί παράλληλη διδασκαλία των διαφορετικών πολιτισμών και γλωσσών , και δράσεις για την ισότιμη αντιμετώπιση τους .
-Να εισαχθεί η διδασκαλία της Μητρικής γλώσσας στα σχολεία για όλα τα παιδιά.
- Ισότιμη συμμετοχή όλων των παιδιών στη γνώση και στον πολιτισμό
-Σχολείο για όλα τα παιδιά .

Οι άνθρωποι που εγώ γνωρίζω και οι άλλοι

Αυτοί που εγώ γνωρίζω δεν είναι επαγγελματίες ψεύτες, κερατάδες χωρίς πάθος και εκβιαστές από συνείδηση.
Δεν είναι μοντέλα αψεγάδιστης ομορφιάς, πανέξυπνοι αριστούχοι.
Δεν κατεβάζουν την συνείδηση μαζί με το βρακί τους για δόξα και χρήμα.
Περπατάνε στο δρόμο δίπλα σου, τα φέρνουν δύσκολα βόλτα με τα δάνεια και τις υποχρεώσεις τους είναι λίγο εργαζόμενοι και λίγο άνεργοι είναι πάντα θύματα σε αυτή την κοινωνία πάντα κάνουν ένα βήμα πίσω μπας και βλάψουν άθελα τον συνάνθρωπό τους .
Ναι, έχουν πάθη και κρυφές επιθυμίες.
Έχουν μυστικά και σκέψεις, έχουν αναμνήσεις και παρελθόν, ενοχές και λάθη, απογοητεύσεις και διαψεύσεις. Έχουν ψυχολογικά προβλήματα .
Δεν είναι δυνατοί ούτε αδύναμοι. Δεν είναι μέσα τους αφεντικά ούτε δούλοι
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που εγώ γνωρίζω και φυσικά αυτούς επιλέγω να γνωρίζω..
Προχωρούν βήμα βήμα στη ζωή και χτίζουν, δημιουργούν όχι πολλά, όχι όλα ,όχι τα μεγάλα.
Χωρίς αυτούς και αυτές( κυρίως αυτές), δεν υπάρχει ζωή.
Για τους άλλους διαβάζω στις εφημερίδες κάθε μέρα.
Τους πολιτικούς τους δικηγόρους τους δημοσιογράφους.
Οι άλλοι είναι το πρότυπο. Αυτό που μας προβάλλεται σαν φυσιολογικό, σαν κανόνας.
Αναρωτιέμαι που και πώς ζουν αυτοί οι άλλοι .
Έχουν σάρκα έχουν οστά;
Μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς;
Γιατί εμείς σίγουρα μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς.

Από τον Αντώνη Στασινόπουλο και την ποιητική του συλλογή του 2007, «ΣΠΟΡΑ»
Το ομώνυμο ποιήμα
Σπορά

Το αύριο άγνωστο
επιρρεπές στο τυχαίο των πραγμάτων
Ένα πουλί κελαηδάει την άνοιξη.
Μάρτης μήνας.
Τα χελιδόνια δεν ήρθαν ακόμα.
Ϊσως είναι νωρίς.
Αγαπημένη,φύλαξε λίγο σπόρο.
Οι άνοιξες έρχονται μετά τους θυελλώδεις
καιρούς.

Πέπλο της νύχτας

Μολυβένια σύννεφα
Ένας αχινός γαντζωμένος στα βράχια
Σκάει το κύμα με θυμό
Φθινόπωρο
μίκρυνε η μέρα
Ο αγέρας ουρλιάζει τις μακρυνές νύχτες
για εκείνα που έγιναν
για εκείνα που θα γίνουν στο λιγοστό φώς,
τις μικρές και μεγάλες βεβαιότητες
των ανθρώπων