Σκιες
Καθ ενας κουβαλα τις προσωπικες και συλλογικες του σκιες
Σε επισκεπτωνται ενω περπατας το καταμεσημερο κατω απο τον καυτο ηλιο
η το βραδυ στα ονειρα σου.
Φευγαλεες παντα
με μια θλιψη στο προσωπο αλλοτε με ενα χαμογελο σε κοιτουν χωρις να μιλουν
με το χρονο σταματημενο σε μια στιγμη
που δεν θα χαθει ποτε.
Ειναι ανθρωποι που ζουν ακομα καπου εκει εξω
σημαδεψαν την ζωη μας και μετα
χαθηκαν απο τον κοσμο που γνωριζουμε
Επειδη το διαλεξαμε εμεις ,επειδη το διαλεξαν αυτοι,επειδη το διαλεξε η ζωη.
Αυτοι ερχονται μπροστα σου οταν το θελησεις.
Κι αν δεν τους θελεις φευγουν αμεσως
Οι σκιες ομως σε επισκεπτωνται θες δεν θες.
Ο κοσμος των σκιων μεγαλωνει οσο μεγαλωνεις.
Σε συντροφευει,σε συμβουλευει,σε παρηγορει,σου θυμιζει, σε δακρυζει ,καποτε σε ανακουφιζει.
Η θλιψη που τις συνοδευει
δεν ειναι πονος ειναι πιοτερο μια πλευρα σου που γνωριζεις και αποδεχεσαι.
Οι σκιες χαραζουν στο προσωπο σου μικρα σημαδια γραμμες και γωνιες
Ειναι καποιες δυνατες που σε συνοδευουν αορατα καθε στιγμη
η μανα για παραδειγμα.....
(οι αντρες παντα απουσιαζουν για καποια δουλεια που δεν παιρνει αναβολη).
Ειναι και αλλες
που η παρουσια τους επανερχεται καθε φορα που σκυβεις δημιουργικα πανω απο το εργο που αφησαν οσο ηταν στον κοσμο αυτο.
Σε χαιδευουν στον ωμο φιλικα ειναι σαν να ακους το ψιθυρο
καλα παμε συνεχισε!
Τον Γιωργο Αντωνιου δεν θα τον ξεχασω
Ειναι μια απο τις σκιες μου το ξερω.
Ψαξτε το εργο του και ειμαι σιγουρος θα γινει και δικια σας.
Καλο ταξιδι συντροφε.
Καθ ενας κουβαλα τις προσωπικες και συλλογικες του σκιες
Σε επισκεπτωνται ενω περπατας το καταμεσημερο κατω απο τον καυτο ηλιο
η το βραδυ στα ονειρα σου.
Φευγαλεες παντα
με μια θλιψη στο προσωπο αλλοτε με ενα χαμογελο σε κοιτουν χωρις να μιλουν
με το χρονο σταματημενο σε μια στιγμη
που δεν θα χαθει ποτε.
Ειναι ανθρωποι που ζουν ακομα καπου εκει εξω
σημαδεψαν την ζωη μας και μετα
χαθηκαν απο τον κοσμο που γνωριζουμε
Επειδη το διαλεξαμε εμεις ,επειδη το διαλεξαν αυτοι,επειδη το διαλεξε η ζωη.
Αυτοι ερχονται μπροστα σου οταν το θελησεις.
Κι αν δεν τους θελεις φευγουν αμεσως
Οι σκιες ομως σε επισκεπτωνται θες δεν θες.
Ο κοσμος των σκιων μεγαλωνει οσο μεγαλωνεις.
Σε συντροφευει,σε συμβουλευει,σε παρηγορει,σου θυμιζει, σε δακρυζει ,καποτε σε ανακουφιζει.
Η θλιψη που τις συνοδευει
δεν ειναι πονος ειναι πιοτερο μια πλευρα σου που γνωριζεις και αποδεχεσαι.
Οι σκιες χαραζουν στο προσωπο σου μικρα σημαδια γραμμες και γωνιες
Ειναι καποιες δυνατες που σε συνοδευουν αορατα καθε στιγμη
η μανα για παραδειγμα.....
(οι αντρες παντα απουσιαζουν για καποια δουλεια που δεν παιρνει αναβολη).
Ειναι και αλλες
που η παρουσια τους επανερχεται καθε φορα που σκυβεις δημιουργικα πανω απο το εργο που αφησαν οσο ηταν στον κοσμο αυτο.
Σε χαιδευουν στον ωμο φιλικα ειναι σαν να ακους το ψιθυρο
καλα παμε συνεχισε!
Τον Γιωργο Αντωνιου δεν θα τον ξεχασω
Ειναι μια απο τις σκιες μου το ξερω.
Ψαξτε το εργο του και ειμαι σιγουρος θα γινει και δικια σας.
Καλο ταξιδι συντροφε.
